De reis naar Lille begon met regen, veel regen. Maar soms verdien je mooi weer en dus was het droog toen de groep in Lille aankwam. Vanavond stond ONL op het programma : het Orchestre National de Lille. Onder leiding van ‘onze’ Jan Willem de Vriend. Een heerlijk programma had hij samen gesteld: ‘cross-overs’ tussen Schubert, Beethoven, Mozart en Haydn. Hij stuwde het ONL met zijn energieke manier van dirigeren naar grote hoogte.
Maar de groep leek het tijdens de wandeling terug naar het hotel (nog steeds geen regen…) toch eens over het hoogtepunt van de avond : het Tweede pianoconcert van Beethoven, magnifique en zonder fratsen gespeeld door Dejan Lazić, dat was toch wel het allermooiste… Uw reisleidster vond vooral het tweede deel ontroerend. Lazić gaf een nieuwe dimensie aan het begrip ‘verstilling’. De manier waarop hij zijn noten terug aan het orkest ‘overhandigde’: fenomenaal! Een mooie eerste dag in bruisend Lille!
Weer ontsnapt
Ook vandaag ontsnapte de groep uit Lille aan de regen: stralend blauwe luchten tijdens de geweldige tour de Lille. Eerst met de bus en na het fantastische Forellenkwintet te voet. Dan sta je ineens in een kerk waar in 1999 niet minder dan 110 doorzichtige marmeren platen in de voorgevel zijn geplaatst. Met de volle zon van buiten naar binnen levert dat een bijna sciencefiction-achtige ervaring op. Magnifique!’
De derde dag in Lille begon met een erg leuke rondleiding in museum La Piscine in Roubaix. Geweldige gids die het accent vooral legde op het ontstaan van en de reden voor het zwembad (in de jaren ’30 van de vorige eeuw). Tijdens haar verhaal keken we onze ogen uit, niet alleen naar het zwembad, maar ook naar de fantastische kunst die er in de nissen en vitrines staat en aan de muur hangt. We kwamen ogen tekort. Een museum om naar terug te gaan!
Een bijzondere avond was het, de laatste avond in Lille. Wonderlijk hoe heel oude muziek uitstekend combineert met bloedmoderne techniek. The Indian queen van Henry Purcell doet het prima met de regie van Guy Cassiers, vol van hedendaagse techniek. Zangpartijen verdriedubbelen was wat veel van het goede, maar het idee werkte; een acteur op een videoscherm, een acteur ‘live’ op het toneel en een zanger om de rol ook nog eens van noten te voorzien. Het is een veelbelovend concept, waard om voor meer opera’s gebruikt te worden. Voeg daarbij een poepie-strak spelend Le Concert d’Astrée onder leiding van Emmanuelle Haïm en je hebt een prachtige laatste avond in Lille!
